Niezwykła osobowość. Żywiołowy temperament i nieprzeciętny talent. Artysta, podróżnik, wrażliwy obserwator świata natury ukazywanego w malarstwie, grafice, rzeźbie i ilustracji. Pasjonat miedziorytu, wybitny rytownik. Józef Hecht (1891-1951) wraca po niemal stu latach do rodzinnej Łodzi jako niesłusznie zapomniany artysta Szkoły Paryskiej.
Wystawa Józef Hecht. Artystyczne żywioły prezentuje ponad sześćdziesiąt prac tego twórcy. Reprezentują one wszystkie dyscypliny sztuki, które uprawiał. Tytuł ekspozycji odnosi się do „żywiołów” – pasji artysty, które ukształtowały jego drogę artystyczną. Sylwetka i twórczość Hechta ukazane są poprzez jego pasję do podróży, fascynację światem natury w najrozmaitszych jej formach i przejawach oraz zamiłowanie do miedziorytu, któremu artysta poświęcał całą swą energię. Wystawa prowadzi przez trzy obszary bliskie artyście, które silnie oddziaływały na jego zmysł obserwacji, a także pobudzały wyobraźnię: miasta i krajobrazy północnej oraz południowej Europy, świat roślin, zwierząt i czterech pierwotnych żywiołów (wody, ziemi, powietrza, ognia) oraz warsztat grafiki artystycznej.
Losy Hechta związane były z kilkoma krajami. Dzieciństwo i wczesną młodość spędził w Łodzi, gdzie przyszedł na świat w 1891 roku w rodzinie żydowskiej. Przed ukończeniem 18. roku życia wyjechał do Krakowa, gdzie studiował w Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Wojciecha Weissa (malarstwo) i Józefa Pankiewicza (grafika) i gdzie zdobył liczne wyróżnienia i nagrody. Okres studenckich podróży związanych z kształceniem artystycznym – do Rzymu, Wiednia i Berlina – przerwał wybuch pierwszej wojny światowej. Zmuszony sytuacją międzynarodową młody artysta wyjechał do Norwegii, gdzie mieszkał i tworzył przez pięć lat, do 1919 roku. Surowy krajobraz Skandynawii stał się silną, niesłabnącą w latach późniejszych inspiracją dla Hechta, który w latach 30. XX wieku podróżował także do Szwecji. Jednak miastem, które z wyboru stało się jego miejscem na ziemi, był Paryż i dzielnica artystów Montparnasse, w której osiadł na stałe. Nawiązał tam liczne kontakty ze środowiskiem wybitnych malarzy, rzeźbiarzy, grafików i pisarzy, ale wędrował własnymi ścieżkami. Skoncentrowany na własnej wizji artystycznej i doskonaleniu warsztatu szybko wypracował rozpoznawalny styl. Miał wystawy indywidualne w prestiżowych galeriach, w których prezentowali swe obrazy Picasso, Modigliani i Chagall, jak galeria Berthe Weill. W Paryżu Hecht odniósł sukces na wielu polach – zdobył uznanie środowiska artystycznego, założył także rodzinę i został ojcem.
Miał wiele pasji, które były dla niego źródłem inspiracji w sztuce. Oprócz licznych podróży po Europie i po Francji, której zakątki odkrywał i malował z niesłabnącym entuzjazmem, impulsem do tworzenia były także częste wycieczki do paryskiego zoo w Ogrodzie Botanicznym. Zafascynował się tam światem dzikich zwierząt. Ukazywał je w subtelnym uproszczeniu i stylizacji, mistrzowsko oddawał dynamikę ich ruchów i skomplikowane pozy na obrazach, w rzeźbach i pracach graficznych. Ulubioną techniką graficzną Hechta, w której osiągnął mistrzostwo, był miedzioryt. Nazywany z tego powodu „wirtuozem rylca” przyczynił się do odrodzenia tej techniki w XX wieku. Tworzył miedzioryty w nowoczesnej formie, nawiązując do stylu art déco. Uprawiał także inne techniki graficzne, a pod koniec lat 40. z młodzieńczą energią wciąż poszukiwał nowych rozwiązań artystycznych i zaczął eksperymentować w dziedzinie warsztatu graficznego. Pochodzący z Łodzi artysta miał znaczący udział w powstaniu Atelier 17. Była to słynna pracownia graficzna o międzynarodowym charakterze prowadzona przez przyjaciela i ucznia Hechta, Stanleya W. Haytera od 1927 roku w Paryżu, a później w Nowym Jorku.
Hecht regularnie wystawiał w paryskich galeriach i na Salonach: Jesiennym, Tuileryjskim i Niezależnych, także w Wielkiej Brytanii, Norwegii, Szwecji, USA i RPA. Tworząc we Francji, nie zerwał związków z Polską; nadsyłał swe prace na wystawy krajowe. W Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi prezentował swe obrazy, rzeźby i grafiki w 1928 roku.
Obiekty prezentowane na obecnej wystawie pochodzą ze zbiorów: Muzeum Miasta Łodzi, Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Regionalnego w Siedlcach, Biblioteki Narodowej w Warszawie, Wejman Galery i kolekcji prywatnych.
Kuratorka: Katarzyna Kulpińska
Zadanie współfinansowane ze środków Miasta Łodzi
Współorganizator: Fundacja Art&Modern